Artyści
NASZE PUBLIKACJE
Katalog książek
dla artystów i kuratorów
PROJEKTY DŁUGOTERMINOWE
e-flux
MAGAZYN ZARZĄDZANIE PROJEKTAMI
Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
ul. Jaskółcza 1
80-767 Gdańsk
Phone +48 58 305 40 50
Fax +48 58 305 26 80
office@laznia.pl
www.laznia.pl
ul. Jaskółcza 1
80-767 Gdańsk
Phone +48 58 305 40 50
Fax +48 58 305 26 80
office@laznia.pl
www.laznia.pl
Artyści
Kepes György
Był węgierskim malarzem, projektantem, nauczycielem i teoretykiem sztuki. Urodził się w Selyp, na Węgrzech w 1906 roku. W wieku 18 lat rozpoczął studia na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Budapeszcie, gdzie studiował przez cztery lata z Istvanem Csokiem, węgierskim malarzem-impresjonistą.
W 1930 roku osiadł w Berlinie, gdzie pracował jako wydawca i scenograf. W Berlinie był także zaproszony do udziału w studiu projektowania Laszlo Moholy-Nagyego, węgierskiego fotografa, który uczył się w Dessau Bauhaus. Później przeniósł się do Londynu, gdzie poznał swoją żonę Juliet Appleby.
Gdy Moholy Nagy został dyrektorem nowej szkoły sztuki w Chicago (które Moholy nazwał New Bauhaus), Kepes został zaproszony na wydział. Został i nauczał tam programu w obszarze światła i koloru. Podczas nauki w Instytucie Wzornictwa (lub New Bauhaus) 1937/43, Kepes rozszerzał i udoskonalał swoje poglądy na temat teorii projektowania formularzy w odniesieniu do funkcji i tzw. „edukacji widzenia”. Kepes został zaproszony do Brooklyn College przez architekta rosyjskiego pochodzenia Serge Chermayeff, który został mianowany przewodniczącym Wydziału Sztuki w 1942 roku.Tam nauczał grafików takich jak Saul Bass.
W 1944 roku opublikował The Language of Vision, wpływową książkę o projektowaniu i edukacji wizualnej. Kepes wyprzedził swoją publikacją trzy inne teksty o wspólnym obszarze tematycznym: Paula Randa, Myśli o Projektowaniu (1946), Laszlo Moholy-Nagyego, Vision in Motion (1947) i Rudolf Arnheima, Sztuka i percepcja wzrokowa (1954).
W 1947 roku Kepes przyjął zaproszenie na Wydział Architektury i Planowania w MIT, który stał się później Center for Advanced Visual Studies (1968).
Podczas nauki w MIT, gdzie pozostał aż do przejścia na emeryturę w roku 1974, Kepes był w kontakcie z szerokim gronem artystów, projektantów, architektów i naukowców, wśród nich Norbertem Wienerem, Buckminsterem Fullerem, Rudolfem Arnheimem, Marcelem Breuerem, Charlesem Eamesem, Erikiem Eriksonnem, Walterem Gropiusem i Jerome Wiesnerem. W roku 1956 zaczął łączyć stroboskopową fotografię, mikroskopy elektronowe, sonar, radar, napęd teleskopowy, podczerwień, czujniki i tym sposobem połączył sztukę z techniką. Jego teorie dotyczące percepcji wzrokowej, miały ogromny wpływ na młodych architektów MIT. Należą do nich Kevin Lynch (wizerunek miasta) i Maurice Smith K (teoria pola). Kepes opublikował podczas swojego życia wiele książek o trwałym przesłaniu i przekazie: Arts of Environment (1972) Sztuki Wizualne Dzisiaj (1960). Był również płodnym malarzem i fotografem, a jego twórczość jest w dużych zbiorach.
Gdy Moholy Nagy został dyrektorem nowej szkoły sztuki w Chicago (które Moholy nazwał New Bauhaus), Kepes został zaproszony na wydział. Został i nauczał tam programu w obszarze światła i koloru. Podczas nauki w Instytucie Wzornictwa (lub New Bauhaus) 1937/43, Kepes rozszerzał i udoskonalał swoje poglądy na temat teorii projektowania formularzy w odniesieniu do funkcji i tzw. „edukacji widzenia”. Kepes został zaproszony do Brooklyn College przez architekta rosyjskiego pochodzenia Serge Chermayeff, który został mianowany przewodniczącym Wydziału Sztuki w 1942 roku.Tam nauczał grafików takich jak Saul Bass.
W 1944 roku opublikował The Language of Vision, wpływową książkę o projektowaniu i edukacji wizualnej. Kepes wyprzedził swoją publikacją trzy inne teksty o wspólnym obszarze tematycznym: Paula Randa, Myśli o Projektowaniu (1946), Laszlo Moholy-Nagyego, Vision in Motion (1947) i Rudolf Arnheima, Sztuka i percepcja wzrokowa (1954).
W 1947 roku Kepes przyjął zaproszenie na Wydział Architektury i Planowania w MIT, który stał się później Center for Advanced Visual Studies (1968).
Podczas nauki w MIT, gdzie pozostał aż do przejścia na emeryturę w roku 1974, Kepes był w kontakcie z szerokim gronem artystów, projektantów, architektów i naukowców, wśród nich Norbertem Wienerem, Buckminsterem Fullerem, Rudolfem Arnheimem, Marcelem Breuerem, Charlesem Eamesem, Erikiem Eriksonnem, Walterem Gropiusem i Jerome Wiesnerem. W roku 1956 zaczął łączyć stroboskopową fotografię, mikroskopy elektronowe, sonar, radar, napęd teleskopowy, podczerwień, czujniki i tym sposobem połączył sztukę z techniką. Jego teorie dotyczące percepcji wzrokowej, miały ogromny wpływ na młodych architektów MIT. Należą do nich Kevin Lynch (wizerunek miasta) i Maurice Smith K (teoria pola). Kepes opublikował podczas swojego życia wiele książek o trwałym przesłaniu i przekazie: Arts of Environment (1972) Sztuki Wizualne Dzisiaj (1960). Był również płodnym malarzem i fotografem, a jego twórczość jest w dużych zbiorach.
W uznaniu jego zasług,w mieście Eger na Węgrzech powstało Centrum Wizualne jego imienia. Zmarł w 2001 roku.
W 2011 roku, w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, miała miejsce wystawa oraz pokaz filmów poświęcony György Kepesowi i Frankowi J. Malinie, pt. The Pleasure of Light. György Kepes i Frank J. Malina na skrzyżowaniu sztuki i nauki. W ramach przedsięwzięcia odbył się wykład kuratorki wystawy Niny Czegledy oraz Rogera Maliny (syna Franka Maliny) – astronoma i teoretyka związków nauki i sztuki.
BIP