Wystawa „Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz” jest rodzajem wizualnego eseju zbudowanego wokół linijki z tekstu piosenki kubańskiej grupy „Porno para Ricardo”. Eseju zbudowanego z prac artystów polskich, hiszpańskich i kubańskich. Chcąc tego czy nie, zanurzeni jesteśmy w polityce. To ona kształtuje naszą codzienność. Fakt ten jest szczególnie odczuwalny współcześnie, w dobie kryzysu. Jaką rolę zajmuje sztuka w procesie społecznej transformacji? Czy współcześnie artyści są towarem pierwszej potrzeby?

Luis Camnitzer, w książce „New Art of Cuba” zwrócił uwagę na przesunięcie zainteresowań młodych, kubańskich artystów. Publikacja opisuje zmiany jakie zaszły w sztuce kubańskiej, od pierwszego pokolenia artystów ukształtowanego przez rewolucję 1959 roku po współczesne odejście od tematów socjalistycznych. Camnitzer pisze „Tymczasem, dla wielu młodych artystów rozpoczynających karierę, spuścizna lat 80-tych jest utopijna w najbardziej pejoratywnym znaczeniu tego słowa. Ze względu na brak realizmu, postrzegana jest jako bezużyteczny spadek. Młode oczy kierują się ku globalnym rynkowi bardziej niż ku rewolucyjnej przeszłości.”

„Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz” jest głosem analizującym mechanizm destrukcji utopijnego sytemu - z jednej strony jego idealizację, z drugiej załamanie wiary w moc stymulacji społecznego postępu. Historyczna wiedza o socjalistycznej przeszłości jest wymazywana przez idealizującą percepcję. W rezultacie historyczny kontekst znika, zastąpiony zostaje na nowo zrekonstruowaną wizją „socjalizmu”. Z drugiej strony żywa jest ciągle pamięć oskarżeń o korupcję i niewydolność państwowych organów. Jaki system można stworzyć w zamian? Jakie wnioski wyciągniemy z błędów kubańskiego socjalizmu i doświadczeń polityczno-ekonomicznych przemian? Jakie są możliwości buntu?

Wystawie towarzyszyć będzie przegląd filmów i dokumentów o Kubie. Prezentowane prace skupiają się na aspektach kubańskiej rzeczywistości, szerzej w Polsce nieznanych. Pięciodniowy pokaz pozwoli na lepsze zrozumienie 53 lat z historii wyspy. Filmy ukażą inne oblicze Kuby, dalekie od stereotypowego obrazu Buena Vista Social Club.

2 kwietnia prace nad swoim rysunkiem site specific rozpocznie Glexis Novoa. Artysta tworzy rysunki, performance, malarstwo. Rysunki site-specifuc wykonane grafitem są jego znakiem rozpoznawczym, prace balansują na granicy sztuki efemerycznej i architektury, analizują architekturę władzy i polityki. Artysta mieszka w Hawanie i Miami, pracuje gdziekolwiek.

Wystawa „Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz” jest pierwszą z serii prezentacji w ramach projektu „Cities on the edge”. W 2013 w ramach cyklu zaprezentowana zostanie sztuka z Iranu i Kolumbii. Projekt ma na celu analizę sztuk obszarów na krawędzi – poza granicami naszych zainteresowań, kojarzonymi bardziej z konfliktami niż sztuką.

Wystawa czynna: wt-śr, pt-niedz 12.00 – 18.00, czw. 12.00 – 20.00

Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia

ul. Jaskółcza 1

80-767 Gdańsk

Otwarciu będzie towarzyszyć performance Hamleta Lavastida.