Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia

Wystawa „Imbalance” kwestionuje nasze wyobrażenie Natury, wykazując, że dobrostan człowieka we wszystkich aspektach zależy – pośrednio lub bezpośrednio – od stopnia, w jakim uprzedmiotawia on otaczające go środowisko. „Imbalance” skłania do refleksji nad możliwością wytyczenia przez sztukę odwrotnego kierunku – ku upodmiotowieniu przyrody.

Twórcy, których prace zostaną zaprezentowane na wystawie, korzystają z rozmaitych mediów i strategii, by włączyć się w proces rewidowania koncepcji Natury i naszych z nią powiązań. Ich propozycją jest sztuka, która chce współgrać z założeniami ekologii politycznej, przyczyniając się zarówno do zmiany naszego rozumienia Natury, jak i sztuki zaangażowanej w ochronę środowiska.

W ramach „Imbalance” ponad 20 artystów sięga po pełne spektrum dyscyplin – od fotografii i wideo przez obrazy, rzeźby po instalacje – by uwidocznić skutki reżimu kapitalistycznego. Zdjęcia Xaviera Ribasa akcentują niekontrolowany sposób zaludniania, podobnie jak kadry Sergia Belinchóna, skupione na rozpasanej urbanizacji oraz śladach obecności człowieka pozostawianych przez ciężkie maszyny budowlane.

Praca Juna Ngunyena-Hatsushuby upamiętnia miasteczko Minamata, które w latach 50. zostało poważnie zanieczyszczone rtęcią z odpadów korporacji Chisso, co pociągnęło za sobą tysiące ofiar (Minamata disease). Allan Sekula przypomina o tankowcu Prestige, którego katastrofa skaziła ropą wybrzeże hiszpańskiej Galicji. Na paliwie koncentruje się również Maximo González, który w związku z coraz bliższym wyczerpaniem zasobów „czarnego złota” proponuje ponowne wykorzystanie baryłek – jako doniczek na kwiaty.

Potrc, Marjetica, Caracas House with extended territory, 2003

Chus García-Fraile tworzy pomniki śmietników – świadków i świadectw społeczeństwa konsumpcyjnego, którego przesyt naświetlają także zdjęcia Andreasa Gursky’ego. Koncepcyjnym centrum wystawy jest instalacja Antoniego Muntadasy w kształcie ogromnego stołu, przy którym korporacje decydują o dystrybucji publicznych przestrzeni i środków. Z kolei bohaterami prac Zwelethu Mthethwy, Marjetiki Potrč oraz grupy Superflex są kraje globalnego Południa.

Ekocyd – masowe wyniszczanie środowiska naturalnego (analogicznie do ang. genocide, ludobójstwo) – stawia nas przed koniecznością ujawnienia nierównowagi wewnątrz współczesnego układu sił na świecie. Artyści biorący udział w „Imbalance” próbują sprostać temu zadaniu, proponując wizję sztuki zaangażowanej w ochronę środowiska – ekoestetykę.

Prace pochodzą z kolekcji MUSAC (Muzeum Sztuki Współczesnej Castilli i León)
Wystawa dofinansowana ze środków Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

BIP

Zaloguj/Zarejestruj

Instytucja kultury Miasta Gdańska